Nasze Modlitwy

„Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa” (Ga 6,14). Spójrz, zaznacza św. Augustyn, to, co mądry tego świata uważał za wstyd, tam apostoł Paweł znalazł skarb. To, co innemu zdawało się szaleństwem, dla niego było mądrością (1Kor 1,17n) i powodem do chwały. Każdy bowiem chlubi się z tego, co go czyni wielkim w jego oczach. Uważa się za wielkiego, bo jest bogaty i chlubi się swoimi dobrami. Ten, który uważa, że jego chluba jest jedynie w Jezusie Chrystusie, pokłada swą chwałę w samym Jezusie – tak jak apostoł Paweł: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20). Dlatego chlubi się jedynie w Chrystusie, a szczególnie w krzyżu Chrystusa. W nim są zgromadzone wszelkie powody do chluby, jakie mogą istnieć. Są ludzie, którzy chwalą się przyjaźnią możnych i wielkich tego świata; ale Paweł potrzebuje jedynie krzyża Chrystusowego, aby w nim odkryć znak najbardziej oczywisty przyjaźni Boga &„Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (Rz 5,8). Nie, nic nie objawia bardziej miłości Boga do nas niż śmierć Chrystusa. „O, nieocenione świadectwo miłości! – zakrzyknął św. Grzegorz. Aby odkupić niewolnika, wydałeś własnego Syna”. Św. Tomasz z Akwinu (1225-1274)