Nasze Modlitwy

Podczas gdy powinna się wycofać zrezygnowana, niewiasta kananejska zbliża się i, adorując Jezusa, mówi do Niego: „Panie, przyjdź mi z pomocą!” Ależ niewiasto! Nie słyszałaś, jak mówił: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”? Usłyszałam – odpowiada – ale wiem, że On jest Panem wszelkich rzeczy… Chrystus zwlekał z wysłuchaniem jej prośby, ponieważ przewidywał odpowiedź. Odmawiał spełnienia jej prośby, aby podkreślić jej pobożność. Gdyby nie chciał jej wysłuchać, to by nie spełnił w końcu tej prośby… Jego odpowiedzi nie miały na celu sprawienie przykrości, ale raczej przyciągnięcie jej i objawienie tego ukrytego skarbu. Ale weź, proszę, pod uwagę jej wiarę i jednocześnie głęboką pokorę. Jezus nazwał Żydów dziećmi; kobieta kananejska idzie dalej i nazywa ich panami – tak daleko była od niej zazdrość o cuda, których doświadczali inni: „Szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów”… Została zaliczona w poczet dzieci ze względu na swoją pokorę. Chrystus jej wtedy powiedział: „O niewiasto wielka jest twoja wiara”. Nie śpieszył się z wypowiedzeniem tych słów i nagrodzeniem niewiasty: „niech ci się stanie, jak chcesz !”… Widzisz, ta kobieta kananejska ma duży udział w uzdrowieniu swojej córki. Ponieważ Chrystus nie powiedział jej: „Niech twoja córka będzie uzdrowiona”, ale: „Wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”. I zauważ jeszcze jedno: tam, gdzie nie powiodło się apostołom i niczego nie otrzymali, jej się udało. Taka jest moc wytrwałej modlitwy. Św. Jan Chryzostom (ok. 345-407)