Nasze Modlitwy

      Jakże piękna jest Wielkanoc! I jakże piękne zgromadzenie wiernych! Ten dzień mieści w sobie tyle tajemnic – starych i nowych! W tym świątecznym tygodniu, tygodniu radości na całej ziemi ludzie weselą się i nawet moce niebios gromadzą się, aby świętować w radości zmartwychwstanie Pańskie. Radujcie się aniołowie i archaniołowie, oczekujący Króla Niebieskiego, Chrystusa, naszego Boga, który zwyciężył ziemię. Radujcie chóry świętych, którzy ogłaszają Tego, który powstał z jutrzenki (Ps 110,3) – Chrystusa. Ziemia raduje się, bo obmyła ją Krew Boga. Raduje się morze, bo zaszczyciły je kroki Pana. Niech każdy człowiek, odnowiony z wody i Ducha Świętego, raduje się. Niech raduje się także Adam, pierwszy człowiek, teraz uwolniony z dawnego nieszczęścia…       Zmartwychwstanie Pana nie tylko dało nam powód do świętowania, ale także przyniosło nam zamiast cierpienia – zbawienie, zamiast śmierci – nieśmiertelność, za rany – uzdrowienie, w miejsce upadku – zmartwychwstanie. Niegdyś tajemnica Paschy wypełniła się w Egipcie według zasad Prawa. Ofiara baranka była tylko znakiem. Dziś jednak świętujemy według Ewangelii, duchową Paschę, którą jest dzień zmartwychwstania. Tam ofiarowano jagnię ze stada…; tutaj sam Chrystus ofiaruje się jako Baranek dla Boga. Kiedyś jedno ze stada, teraz już nie jagnię, ale sam Dobry Pasterz, oddaje życie za owce swoje (J 10,11)… Niegdyś Izraelici przekraczający Morze Czerwone, śpiewający na cześć swego wybawiciela zwycięski hymn: „Będę śpiewał ku czci Pana, który wspaniale swą potęgę okazał” (Wj 15,1). Teraz ci, którzy zostali ochrzczeni śpiewają w sercach hymn: „Jedyny święty, jedyny Bóg, Jezus Chrystus, w chale Boga Ojca. Amen”. „Pan króluje, oblókł się w majestat”, pisze prorok (Ps 92,1). Izraelici przechodzili przez Morze Czerwone i jedli mannę na pustyni. Dziś ci, którzy wyszli z chrzcielnicy, spożywają chleb z nieba (J 6,51). Proklos z Konstantynopola (ok. 390-446)